Gepubliceerd op 24 oktober 2016
De rulingcommissie beslist dat een shared service center dat administratieve, boekhoudkundige, juridische diensten, informaticadiensten, diensten van marketing en communicatie, advies en onderzoek en ontwikkeling afneemt bij verschillende leveranciers en deze diensten doorrekent aan een groepsvennootschap, als werkelijke afnemer van de diensten kan worden beschouwd, gelet op de volgende gegevens van de zaak:
de diensten door het shared service center worden doorgefactureerd, waardoor het commissionairsprincipe van toepassing is
het shared service center ook met eigen middelen gelijkaardige diensten verleent aan de groepsvennootschap
Zo wordt onder andere aangehaald dat het shared service center de bestelbon opmaakt, dat er op naam van het shared service center een factuur wordt uitgereikt en dat deze worden betaald via de bankrekening van het shared service center.
Verder wordt er ook gewezen op een overeenkomst tussen het shared service center en de groepsvennootschap waarin de dienstverlening is vastgelegd.
De groepsvennootschap aan wie het shared service center de diensten doorrekent moet niet als de werkelijke afnemer van de diensten verricht door de leveranciers van het shared service center worden beschouwd.
Deze ruling is een normale toepassing van het commissionairsprincipe, maar het louter ontvangen van een factuur voor diensten en het doorrekenen ervan zal op zich niet altijd voldoende zijn om het shared service center als werkelijke afnemer van de dienst te kunnen beschouwen. Dit zal door andere feiten onderbouwd moeten worden, wat hier blijkbaar voor de rulingcommissie het geval is.
Bron: Voorafgaande beslissing nr. 2010.559 van 22 maart 2011
