Gepubliceerd op 1 mei 2018
Het verlenen van toegang tot een inrichting voor sport, cultuur of vermaak is in België onderworpen aan het verlaagd btw-tarief van 6%. Hieronder vallen ook pretparken. Voor het gebruik van de parking rekenen zij normaal een afzonderlijke vergoeding aan. Volgens de fiscus is die vergoeding onderworpen aan het btw-tarief van 21% omdat dit een afzonderlijke prestatie is en geen bij de toegang tot het park bijkomstige handeling.
Het Hof van beroep in Antwerpen gaf in zijn arrest van 10 mei 2011 de fiscus gelijk.
In Nederland is het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden tot diezelfde conclusie gekomen voor de uitbating van een attractiepark, een waterpark en een vakantiepark.
Het Hof is van oordeel dat gelegenheid tot parkeren voor de modale bezoeker van het park een doel op zich is. Hij kiest zelf tussen diverse vervoermiddelen waarmee hij naar het park komt. Een bezoeker die met de auto komt, weet dat hij een vervoermiddel van een bepaalde omvang bij zich heeft dat hij niet zomaar ergens kan achterlaten, en weet dus dat het bezoek ook voor de auto gevolgen heeft. De tijdelijke bestemming van de auto is voor deze bezoeker een behoefte op zich, en het voorzien in deze behoefte door de exploitant van het park is een zelfstandige prestatie vanuit financieel, economisch en organisatorisch perspectief.
Met de gratis parkeergelegenheid in het dorp op 500 à 600 meter afstand zijn deze bezoekers kennelijk toch bereid de vergoeding voor het parkeren te betalen.
Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden bevestigt hiermee ook zijn uitspraak van 13 september 2016. In die zaak ging het nog om een natuurpark dat ook deels met de wagen te bezichtigen is. De bezoeker heeft bij aankomst dus de keuze tussen de auto parkeren buiten de hekken en de auto mee te nemen.
Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 9 januari 2018, nummer 17/00466 t/m 17/00468
